Τρίτη 29 Απριλίου 2008

Το Πάσχα των αλλαγών

Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, περνάμε τη Μεγάλη Πέμπτη στην Αγία Τριάδα στο χωριό μου.
Θυμάμαι παλιότερα τον καλόγερο της εκκλησίας να στερεώνει τον Εσταυρωμένο σε ένα κομμάτι μάρμαρο, αρχαίο όσο η ανάγκη του ανθρώπου για θεό, τοποθετώντας σφήνες χτυπώντας τες με ένα σφυρί. Μέσα στο σκοτάδι, μόνο το φως των κεριών, "σήμερον κρεμάται επί ξύλου", ο υποβλητικός ήχος του σφυριού. Πριν από χρόνια το μάρμαρο αντικαταστάθηκε από μια καλογυαλισμένη ξύλινη βάση και το σφυρί χτυπάει μόνο στη μνήμη.
Φέτος ο παπά-Βαγγέλης, παλιός γεωργός, αξιολάτρευτος άνθρωπος και εφημέριος για χρόνια στην Αγία Τριάδα δεν λειτούργησε στην ακολουθία της Μεγάλης Πέμπτης. Ο αδυσώπητος χρόνος του στέρησε μεγάλο τμήμα από την όραση του.
Ο χρόνος περνάει και φέρνει μαζί του ανακατατάξεις, απαραίτητες για την πρόοδο και την εξέλιξη. Πολλές φορές μάλιστα πολυπόθητες. Κάποιες φορές όμως αυτές οι αλλαγές προκαλούν μια αναστροφή του βλέμματος προς το παρελθόν.
Φέτος συνέβησαν αρκετές αλλαγές και καινούργια πράγματα στη ζωή μου. Προβληματίστικα, πόνεσα και στήριξα ελπίδες και όνειρα.
Για να δούμε!

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Λίγη ντόπα παρακαλώ;

Συνεχίζεται (και θα συνεχίζεται για καιρό ακόμα) το σήριαλ ντόπα, στην ελληνική τηλεόραση, με πολλές και ποικίλες διαστάσεις.
Η βασική απορία που γεννιέται είναι αν το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι οι αθλητές της άρσης βαρών ΠΗΡΑΝ ντόπα ή στο ότι τους ΠΗΡΑΝ ΧΑΜΠΑΡΙ; Η ελληνική κοινωνία είναι συγκλονισμένη από το γεγονός ότι έλληνες αθλητές κάνουν χρήση απαγορευμένων ουσιών. Οποία υποκρισία! Το νεοελληνικό θαύμα της εκ νέου ανακάλυψης του τροχού σε ζωντανές συνδέσεις. Και δώστου η πλειοδοσία σε κριτική, αθωότητα και υποσχέσεις κάθαρσης.
Τα ελληνικά κόμματα αναγνωρίζουν τους νικητές εαυτούς τους στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών. Όλα τα κόμματα σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Τυχερέ Έλληνα ψηφοφόρε του όποιου κόμματος, συγχαρητήρια. Είσαι νικητής!
Και να μην ξεχνάμε ότι είμαστε και ένας λεβέντης λαός που υπερασπίστηκε την εθνική του αξιοπρέπεια απένατι στον πλανητικό κυρίαρχο. Από κει που περπατάγαμε (και περπατάμε εν πολλοίς) ξυπόλητοι όπως ο Καραγκιόζης, ανεβήκαμε ξαφνικά στον Βουκεφάλα του εθνικού μεγαλείου και δεν λέμε να κατέβουμε.
Εσείς κυρία μου, κύριε μου, λίγη ντόπα θα πάρετε;
Και να μην θέλω , μπορώ; Μα δεν υπάρχει μια τηλεοπτική WADA;