Είναι από τις ώρες εκείνες που το τηλέφωνο δεν πρέπει να χτυπήσει ούτε και το κουδούνι της πόρτας.
Θέλω να κοιμηθώ και να δω εκείνο το όνειρο που με καταπίνει ο γέρος μάγος.
Η παλάμη μου ιδρώνει όταν τη σκέφτομαι αλλά τελευταία αγκαλιάζω μόνο φαντάσματα.
Όταν χαμογελάω φαίνονται τα αγριεμένα δόντια μου.
Αυτολογοκρίνομαι, ψιθυρίζω και λουφάζω.
Θέλω να ανοίξω το στόμα μου και να ακουστούν κραυγές και σήμαντρα.
Μια φωνή καμιά φορά είναι αρκετή να σε γυρίσει προς τα πίσω.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν ξέρω.
Οι φλέβες στο λαιμό μου γίνονται μεταλλικές και άκαμπτες.
Τα μέλη μου λιώνουν σαν τον ψευδάργυρο.
Η μουσική του Miles Davis στα ηχεία...ΠΑΥΣΗ
φλας!
Θέλω να κοιμηθώ και να δω εκείνο το όνειρο που με καταπίνει ο γέρος μάγος.
Η παλάμη μου ιδρώνει όταν τη σκέφτομαι αλλά τελευταία αγκαλιάζω μόνο φαντάσματα.
Όταν χαμογελάω φαίνονται τα αγριεμένα δόντια μου.
Αυτολογοκρίνομαι, ψιθυρίζω και λουφάζω.
Θέλω να ανοίξω το στόμα μου και να ακουστούν κραυγές και σήμαντρα.
Μια φωνή καμιά φορά είναι αρκετή να σε γυρίσει προς τα πίσω.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν ξέρω.
Οι φλέβες στο λαιμό μου γίνονται μεταλλικές και άκαμπτες.
Τα μέλη μου λιώνουν σαν τον ψευδάργυρο.
Η μουσική του Miles Davis στα ηχεία...ΠΑΥΣΗ
φλας!
8 σχόλια:
Καλώς σε βρήκα Αρπαγε!
Τυχαία περνούσα και κόλλησα.
Πολλές φορές διάβασα το γραπτό σου.
Γράφεις όμορφα γιατί γράφεις με την ψυχή σου.
Κι όμως είναι φορές που παρακαλάς να χτυπήσει το τηλέφωνο...το κουδούνι της πόρτας για να σε ξυπνήσει από τον εφιάλτη σου.
Την καλημέρα μου...είσαι ωραίος!!!
ούτε να το'ξερες...
εγώ ένα σήμαντρο...
που θέλησε να δει όνειρα να γίνονται αληθινά.
Χαιρομαι απιστευτα που με βρηκες (αραγε πως) τοσο καιρια κι επικαιρα αγαπητε!
Συγγνωμη που απαντω ασχετα στο ποστ σου αλλα θα χαθω για λιγες μερες κι επρεπε να ειμα αμεσος!!!
Αληθεια θες να μου εξηγησεις πως σεαγγιξε το τραγουδι???
Δευτερον κι εγω σε λιγο 33, τυχαιο???
Μετα τιμης,
Πυγμαλιων
pygmaliwn-galateia@hotmail.com
Ανάσα, δεν ήταν εφιάλτης. Ανάγκη περισυλλογής και απομόνωσης ήταν. Σε ευχαριστώ.
Δεσποσύνη, χαίρομαι που συντονίστηκαν οι ήχοι μας. Στο εύχομαι ολόψυχα.
Πυγμαλίων, καλώς ήρθες. Ήταν η σύμπτωση της ανάγνωσης με μια σχετική προσωπική εμπειρία.
Το φως από το φλας σου έφτασε να φωτίσει λίγο και τη δική μου γωνιά και είπα να πω μια καλησπέρα.
ΥΓ: αν θέλεις ενεργοποιήσε το openID για να κάνεις πιο εύκολη τη ζωή και σε μας που διατηρούμε blog κάπου αλλού, εκτός του blogger.
Καλέ μου Άρπαγε επανέρχομαι γιατί μάλλον δε κατάλαβες τι ήθελα να πω.
"Κι όμως είναι φορές που παρακαλάς να χτυπήσει το τηλέφωνο...το κουδούνι της πόρτας για να σε ξυπνήσει από τον εφιάλτη σου."
Είναι φορές που η μοναξιά μας είναι επιλεκτική όπως στη προκειμένη περίπτωση στο κείμενό σου.
Και συγκεκριμένα εγώ πολλές φορές λέω ότι έχω 3 φίλες κολλητές.Τη μία την λένε Μοναξιά.
Είναι όμως άλλες φορές που έχουμε "επείγουσα ανάγκη" συντροφιάς.Κάποιας συγκεκριμμένης ή κάποιας αόριστης.
Και σε αυτήν την περίπτωση είναι εφιάλτης όπως αναφέρω.
Ανάσα μου,
και γω για την συγκεκριμένη περίπτωση σου απάντησα. Δεν διαφωνώ ως προς το γενικό πλαίσιο.
Cripple,
καλώς ήρθες. Νομίζω ότι ρύθμισα το θεματάκι που επισήμανες.
Δημοσίευση σχολίου